Κάπου κάποτε στην Αλεξάνδρεια και μέχρι ο Αλέξανδρος μεταφερθεί στη Μακεδονία, υπήρχε εκεί το προσκύνημά του. Ένα προσκύνημα μύθος, που οι αρχαιολόγοι αποκαλούν τάφο του Αλεξάνδρου. Σε μια επιστήμη που απαιτεί γνώση ιστορίας, πρέπει να υπάρχει ακριβολογία και να τα λέμε όλα με το όνομά τους. Προσκύνημα λοιπόν. Αν αρχαιολόγοι ξέρατε την ιστορία που πρέπει, δεν θα αναζητούσατε τάφο, αλλά ένα τεράστιο Καβείριο, μέσα στο οποίο θα ανακαλύπτατε το προσκύνημα.
Εκεί το Καβείριο των Τημενιδών (κριάρι), κάτω από το βλέμμα του Σέραπι (1) και του Άμμωνα Δία (2), θα το αναγνωρίζατε από το στρόγγυλο στα κεφάλια του κριαριού (1) και του Δία (2). Επίσης από την πηγή φωτός (φάρος) μπροστά από το κριάρι (1). Έμπνευση αυτού του Καβειρίου ήταν ο Πάνθεος (3). Σέραπις, Άμμων Δίας, Ήλιος και Ποσειδώνας, σε ένα πορτρέτο.
Εν πάση περιπτώσει, εγώ δεν θα σταθώ στο προσκύνημα της Αλεξάνδρειας, γιατί θεωρώ ότι το σφράγισμα που του έκανε ο Σεπτίμιος Σεβήρος, ήταν η πλήρη καταστροφή του. Το ζουμί είναι τι απέγινε μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου