ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΒΟΥΚΕΦΑΛΑ +1+2+3+4

Asterios Tsintsifos

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΒΟΥΚΕΦΑΛΑ

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα άλογο με παγκόσμια φήμη. Αυτήν την αντλούσε από τον βασιλιά στον οποίο ανήκε. Ήταν το άλογο του Δράκοντα, όπως ονόμαζαν αλλιώς τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ και τον απεικόνιζαν έτσι (1). Ο θάνατος του αλόγου μετά από 20 χρόνια που ήταν αχώριστοι, έφερε θλίψη στον Δράκοντα. Κατασκευάστηκε μεγάλο μπρούτζινο άγαλμα, με αναβάτη ολόχρυσο Δράκοντα. Τοποθετήθηκε στο ιερό της μητέρας του Δράκοντα, στην ΑΜΦΙΠΟΛΙ. Εκεί ήταν προσκύνημα και λατρευόταν και ΑΝΤΙ του βασιλιά, που εν τω μεταξύ κι αυτός δεν υπήρχε στη ζωή.

Σε επιδρομή βαρβάρων, το προσκύνημα λεηλατήθηκε. Ο χρυσός Δράκοντας έγινε λεία και αφαιρέθηκε από το άλογο. Μετά τη συμφορά, η ράχη δεν αποκαταστάθηκε ποτέ. Το άφησαν έτσι για να θυμίζει την περιπέτεια, όπως ανάλογα έκαναν και οι Αθηναίοι σε τμήμα της ακρόπολης, μετά την καταστροφή της από τους Πέρσες. Έτσι χωρίς ράχη, έμελε να γίνει γνωστό πλέον το άλογο της Αμφίπολης. Έτσι το απεικόνιζαν στην ΑΜΦΙΠΟΛΙ (2), αλλά και αλλού στην αυτοκρατορία, όπως στα ΑΔΑΝΑ (3). Από εκεί, μέσω των μονογραμμάτων ΔΙ και Ε (Δελφικό) που υπάρχουν μαζί με το άλογο, αντλούμε την πληροφορία, ότι το άγαλμα υπήρχε σε Δ-ημιουργού Ι-ερό και σε χώρο χρησμοδοσίας (Καστάς). Υπήρχε βέβαια στα νομίσματα και η εξιδανικευμένη μορφή του αλόγου, χωρίς τα ελαττώματά του.

Θα ήταν ένα ωραίο παραμύθι, αν το άγαλμα του αλόγου δεν είχε βρεθεί και σήμερα εκτίθεται στο μουσείο του Καπιτωλίου στη Ρώμη (4). Ας δούμε όμως όλο το οδοιπορικό του αλόγου, μέχρι να φτάσει αυτό στη Ρώμη……..

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Asterios Tsintsifos

25 Ιουλίου στις 10:21 π.μ. · 

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΒΟΥΚΕΦΑΛΑ (ΣΥΝΕΧΕΙΑ) +1

Όταν το άγαλμα του Βουκεφάλα, τοποθετήθηκε μέσα στον μαντικό χώρο που αποκαλύφθηκε ήδη στην Αμφίπολι, υπήρχε ήδη θαμμένος εκεί ο Φίλιππος Β΄ (4). Ήταν το προσκύνημά του και ταυτόχρονα καθοσίωνε το χώρο. Ήταν επιβεβλημένο να υπάρχουν ταφές επιφανών γι αυτό. Δεν ήταν όμως μόνο το άγαλμα που τοποθετήθηκε εκεί, υπήρχαν και οστά του αλόγου, που προφανώς έστειλε ο Αλέξανδρος. Είναι αυτά που ανακάλυψε η ανασκαφική ομάδα και λόγω άγνοιας, δεν τα έδωσε καμία σημασία!!! Στο ιερό έτσι, οι ταφές επιφανών έγιναν δυο. Σε νόμισμα της Κυζίκου που αναπαρασταίνει το εσωτερικό του χώρου (1), παρουσιάζεται αυτό ως εξής. Δυο θεοποιημένοι (σύμβολα σελήνης, ήλιου) πολυνίκεις (δέσμες κλαδιών φοίνικα) σε ιερό (αναμμένοι βωμοί), δοξάζονται από ιέρειες που κρατάνε αναμμένους πυρσούς.

Στα Ελληνιστικά χρόνια και στην Αμφίπολι της Μακεδονίας, κόπηκε ένα νόμισμα με τους δυο επιφανείς (2). Ο Φίλιππος μπροστά και ο Βουκεφάλας πίσω. Συνοδεύονται από το δηλωτικό των μεγάλων θεών Θ, που επίσης παραπέμπει στο ιερό στην Αμφίπολι. Είναι ένα ερώτημα βέβαια, αν ο γενειοφόρος άνδρας είναι ο Φίλιππος ή ο Ποσειδώνας, όπως τον περιγράφουν οι αρχαιολόγοι. Αν δεχτούμε το δεύτερο, θα πρέπει να εξηγήσουν οι «ειδικοί», γιατί ο χαράκτης δεν του έδωσε την τρίαινα!!! Όταν επρόκειτο για τον Ποσειδώνα (3), ο χαράκτης ήταν υποχρεωμένος να του δώσει την τρίαινα σαν γνώρισμα. Το πορτρέτο στο νόμισμα, είναι η αναπαράσταση του προσώπου στο ψηφιδωτό του μνημείου (4), χωρίς το στεφάνι, αλλά με την ταινία του ήρωα. Αν στο νόμισμα του έδινε στεφάνι ο χαράκτης, τότε το πορτρέτο θα ήταν Δίας…….

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Asterios Tsintsifos

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΒΟΥΚΕΦΑΛΑ (ΣΥΝΕΧΕΙΑ -2)

Ο Βουκεφάλας, σε πείσμα των πηγών που δεν τον αναφέρουν πουθενά, υπάρχει λοιπόν και τα νομίσματα ξετυλίγουν όλη την μεταθανάτια πορεία του. Προκύπτει λοιπόν, το μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία, ένα άλογο να γίνεται θεός. Αυτό ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να προσκυνηθεί ο Βουκεφάλας. Ταυτίστηκε με τον Διόνυσο Ζαγρέα και έτσι φέρει σε πορτρέτα του (1) τα κέρατα ταύρου του θεού. Αυτό επέβαλε το περιβάλλον του μνημείου στην Αμφίπολι, όπου υπήρχε. Αλλού το άλογο είναι νικηφόρο με κλαδί φοίνικα (2) και φυσικά οι νίκες αφορούσαν περισσότερο τον Αλέξανδρο. Όμως, βάση αρχαίου Μακεδονικού χρησμού, ο ηγεμόνας ταυτίζονταν με το άλογό του και έτσι συνυπολογίζονταν. Κάτι που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο, είναι ότι σε αυτόνομα νομίσματα πόλεων, ο Βουκεφάλας έχει θέση στο εμπρός μέρος των νομισμάτων!!! (1,2), εκεί που θέση είχαν θεοί, βασιλείς και αυτοκράτορες.

Απουσία λοιπόν του Αλεξάνδρου, ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ στην Αμφίπολι, λατρεύονταν το άλογό του. Κατά τα πρώιμα Ρωμαϊκά χρόνια, εμφανίστηκε ένα μονόγραμμα να συνοδεύει το άλογο στα Αμφιπολίτικα νομίσματα (3). Ήταν ίδιο με αυτό του Αντίγονου Γονατά του παρελθόντος, όμως η νέα ερμηνεία του ήταν ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ. Το ίδιο μονόγραμμα βρέθηκε πολλές φορές χαραγμένο στα μάρμαρα του περιβόλου (4) της ανασκαφής στην Αμφίπολι…...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Asterios Tsintsifos

· 

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΒΟΥΚΕΦΑΛΑ (ΣΥΝΕΧΕΙΑ – 3)

Έτσι στο ιερό της Ολυμπιάδας, Φίλιππος και Βουκεφάλας συνυπήρχαν. Αυτός ήταν και ο λόγος που συνυπήρχαν και στο ίδιο νόμισμα (1) επανειλημμένα, σε όλη τη διάρκεια που το μνημείο ήταν ανοικτό. Επίσης μοιράζονταν το ίδιο νόμισμα, η Ολυμπιάδα με το Βουκεφάλα (2), εξαιτίας του προσκυνήματος στο δικό της ιερό. Ο δεσμός αυτός, ήταν γνωστός παντού στην αυτοκρατορία και Μακεδονικές πόλεις στην ανατολή όπως οι Αιγές της Κιλικίας, τον μνημόνευαν (2). Έτσι κύλησαν 280 χρόνια περίπου, έως το 41 π. Χ., όταν ο Μάρκος Αντώνιος αποφάσισε να καταχώσει τελετουργικά το μνημείο. Μετέφερε το άγαλμα του Βουκεφάλα στη Θεσσαλονίκη και αυτή η μετακίνησε εκφράστηκε σε νομίσματα της εποχής.

Ο Βουκεφάλας άφησε τη γνωστή του στάση (1) και καλπάζει προς Θεσσαλονίκη (3,4,5,6). Στην θέση του αναβάτη φέρει τον Ήλιο (Αλέξανδρο - 3), ενώ συνοδεύεται από κλαδί φοίνικα (νικηφόρος) σε άλλο νόμισμα, από την προστασία της Ολυμπιάδας (φίδι - 4), του Δία (κεραυνοί - 5) και του Ερμή (κηρύκειο - 6). Εκεί στη Θεσσαλονίκη, πάλι σε ιερό χώρο, θα συνεχίσει να λατρεύεται ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ και μάλιστα μαζί με την Ολυμπιάδα που ήταν θαμμένη εκεί στον ίδιο χώρο!!! Από το ιερό της Ολυμπιάδας στην Αμφίπολι δηλαδή, με την ίδια στη Θεσσαλονίκη…….

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Asterios Tsintsifos

7 ώρες · 

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΒΟΥΚΕΦΑΛΑ (ΣΥΝΕΧΕΙΑ – 4)

Ο Βουκεφάλας έγινε σιγά-σιγά παράδοση της Θεσσαλονίκης. Στα νομίσματα της πόλης, επανήλθε στην πρότερη στάση του αγάλματος (1), αυτήν που είχε στην Αμφίπολι. Αποτέλεσε τον οπισθότυπο σε αυτοκρατορικά νομίσματα, Αύγουστος, Νέρων (1), Αντωνία, αλλά και εμπροσθότυπο σε αυτόνομα νομίσματα της πόλης (2). Το προνόμιο αυτό μοιραζότανε με την Ολυμπιάδα, που ήταν η άλλη παράδοση της πόλης!!!

Πάνω από έναν αιώνα, ο Βουκεφάλας παρέμεινε παράδοση της πόλης. Τότε ο Δομιτιανός το 86 μ. Χ., για χάρη νέων αγώνων που θέσπισε στη Ρώμη και είχαν πρότυπο τα ΟΛΥΜΠΙΑ του Αλεξάνδρου, θέλησε και πήρε το άγαλμα. Η ταραχή που ξέσπασε στην Θεσσαλονίκη, δεν τον εμπόδισε και για το γεγονός εξεδόθη ειδικό νόμισμα (3). Η θεά της πόλης Ολυμπιάδα σαν ΟΜΟΝΟΙΑ μπροστά και ο Βουκεφάλας να ταξιδεύει πάλι πίσω. Το δρομολόγιο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΡΩΜΗ αναγράφεται με ευκρίνεια!!!

Θέλοντας να δικαιολογήσω τον ισχυρισμό μου, ότι η αρχαιολογία είναι βοηθητική της νομισματικής επιστήμη, παραθέτω το παράδειγμα του Βουκεφάλα ως παράδειγμα. Η σειρά αυτή των αναρτήσεων που βάση έχει τα νομίσματα, είναι ο κορμός της μεταθανάτιας πορείας του αλόγου, την οποία όλοι αγνοούσαμε. Το ιστορικό αυτό, θα κρατούσε υποψιασμένους τους αρχαιολόγους και θα είχαν το νου τους για τυχόν ευρήματα. Θα ξέραν έτσι, ότι εντοπίστηκε ο χώρος του προσκυνήματος με το άγαλμα, θα ταυτοποιούσαν τα οστά εκεί και το κυριότερο, θα ήξεραν ότι το άγαλμα στη Ρώμη είναι ο Βουκεφάλας. Στη Θεσσαλονίκη δε, θα είχαν το νου τους για πολύ σημαντικότερα πράγματα. Αντ αυτού, ΣΚΟΤΑΔΙ.

ΤΕΛΟΣ