Perix Pangaion Epeiros: ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΟΣ + (2) +3) +(4)

Asterios Tsintsifos

ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΟΣ

Αν δεν έθιγαν τον πολιτισμό των αρχαίων, τα περισσότερα από αυτά που ανακοινώνουν οι αρχαιολόγοι θα ήταν για ξεκαρδιστικά γέλια. Αν όμως νομίζεται ότι τα καλαμπούρια προκύπτουν μόνο από τους εγχώριους, κάνετε λάθος. Το φαινόμενο είναι διεθνές.

Κατά την άποψη των αρχαιολόγων, στην αρχαία Ρώμη λάτρευαν την CLOACINA ως θεά της αγνότητας και της βρωμιάς ή της αποχέτευσης ή της κάθαρσης τελικά, αφού η λέξη προέρχεται από το λατινικό ρήμα CLOARE που μεταφράζεται «να καθαρίσει».
Τη λέξη την διάβασαν σε νόμισμα (1,2) επάνω σε κυκλική κατασκευή και έτσι έπλασαν το αστείο σενάριο με τη θεότητα. Αυτή αρχικά ήταν Ετρουσκική και μετά αποφάσισαν ότι είναι η Αφροδίτη. Τα πιθανά λουλούδια στο χέρι του ενός αγάλματος και τα πουλιά που διέκριναν επάνω στις δυο κολώνες, τους οδήγησαν σ αυτή την αλλαγή. Το γιατί έχει δυο αγάλματα εκεί πάνω, δεν τους είναι γνωστό.

Έτσι αν επισκεφτείτε τη Ρώμη, μην παραλείψετε να περάσετε και από το παρεκκλήσι της Αφροδίτης CLOACINA (3) ή το «ιερό της Αφροδίτης της αποχέτευσης», του οποίου η βάση είναι αρκετά μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Έτσι γράφουν. Έτσι, σε κάποια από τις επόμενες γενιές, αν δεν προλάβουν οι Τζιχαντιστές και γίνει το μνημείο της Αμφίπολης επισκέψιμο, να έρθετε να δείτε το λιοντάρι στην κορυφή και την Περσεφόνη μαζί με τις Καρυάτιδες μέσα.

ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Asterios Tsintsifos

ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΟΣ (2)

Είναι τραγικό να γνωρίζει κάποιος μόνο κάποιες πτυχές της ιστορίας και να πρέπει να εξηγήσει πράγματα που απαιτούν βαθιά και σφαιρική γνώση. Το «δεν ξέρω» ή «το αφήνω στην άκρη», είναι ένας τρόπος. Ο άλλος είναι να ρίξει τα ζάρια και να δώσει εξήγηση. Στην δεύτερη περίπτωση, σαν από κατάρα, τα ζάρια πάντα χάνουν. Έτσι και στην περίπτωση της Αφροδίτης CLOACINA.

Η ανειδίκευτη ματιά που είδε τα νομίσματα, δεν επέτρεψε να φανεί τίποτα παραπάνω, από αυτά που θα έβλεπε ο περιπτεράς, ο μανάβης, μια νοικοκυρά και γενικά όλος ο απλός κόσμος. Είδαν μια μορφή (1) και την είπαν CONCORDIA μια και το γράφει. Είδαν τις ακτίνες του Ήλιου στην άλλη μορφή (2) και την είπαν Ήλιο. Διάβασαν το CLOACINA, διέκριναν το κυκλικό κατασκεύασμα, κολώνες, δυο αγάλματα και άλλα πράγματα !!! που φαίνονται. Διάβασαν επίσης και τον νομισματοκόπο που ήταν ο MUSSIDIUS LONGUS.

Θα κάνω παρακάτω κάτι που δεν το συνηθίζω. Θα αναλύσω αυτά τα δυο νομίσματα μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, για να δείξω πως πρέπει να αντιμετωπίζονται αρχαίες παραστάσεις, όπου κι αν αυτές βρίσκονται. Εκεί στα βάθη της ανάλυσης, κρύβεται πάντα η αλήθεια των αρχαίων. Ίσως για τους πολλούς να είναι υπερβολικό, όμως για τους μελετητές θα είναι χρήσιμο.

Η CONCORDIA ήταν Ρωμαϊκή θρησκευτική θεότητα και γνωρίσματα αυτής ήταν το κέρας της αμάλθειας (3), το κηρύκειο (5) η φιάλη για σπονδές σε βωμό (3) και ταυτιζόταν με την ΟΜΟΝΟΙΑ. Γνωρίσματα που παραπέμπουν όλα σε Καβείρια λατρεία και άρα φωτογραφίζουν την Ολυμπιάδα. Όταν το νόμισμα είχε απλά την απεικόνισή της CONCORDIA, τότε αυτή ήταν μια ξέσκεπη περιποιημένη γυναικεία κεφαλή (3). Όταν το νόμισμα παρέπεμπε στα Καβείρια, τότε η CONCORDIA είχε την μορφή της Ολυμπιάδας (1,5,6). Υπήρχε δηλαδή ολοφάνερη ταύτιση. Η ΟΜΟΝΟΙΑ στα Ρωμαϊκά νομίσματα εκφραζόταν με τη χειραψία και το όνομα της θεάς (4,5), ενώ στα περιφερειακά με το ΟΜΟΝΟΙΑ γραμμένο (6).

Η παραπομπή στα Καβείρια, φαίνεται πολύ καλά στο νόμισμα 4, όπου ο υπέρτατος των μεγάλων θεών Ήλιος με τη μορφή του αετού πατά επάνω στους κεραυνούς του Δία, που ήταν ο δεύτερος τη τάξει. Ο ίδιος συμβολισμός που υπήρχε και στα ιερά νομίσματα της Αμφίπολης (7). Από κάτω ακριβώς το ιερό θήτα (Θ) των μεγάλων θεών, πιο κάτω η ΟΜΟΝΟΙΑ και τέρμα κάτω το καράβι να συμβολίζει την ναυτική προστασία που πρέσβευαν τα Καβείρια.

ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Asterios Tsintsifos

ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΟΣ (3)

Η CONCORDIA ήταν επιφορτισμένη να εκτελεί μύηση στα Καβείρια. Τα δυο στάχυα και το ρόδι που κρατά (1) ήταν γι αυτό το σκοπό. Την ίδια μύηση κάνει η Ολυμπιάδα στο ρόλο της ιέρειας, σε μια πιο διευρυμένη παράσταση (2), όπου υπάρχει και ο υπό μύηση στεφανωμένος. Βρίσκεται μέσα στη δεξαμενή καθαρμού ή βαπτίσματος και κινείται κυκλικά σ αυτή.

Στο άλλο νόμισμα, υπάρχει ο Αλέξανδρος – Ήλιος (3) και όχι απλά ήλιος. Ο Αλέξανδρος ταυτίστηκε στον υπέρτατο θεό και έτσι εκ των πραγμάτων η παρουσία του υπήρχε σε κάθε Καβείριο. Ο χαράκτης δεν άφησε την αναγνώριση στην τύχη. Εκτός από το μακρύ μαλλί, του έδωσε και την στάση της αποθέωσης, όπως ακριβώς τον βλέπουμε στο πασίγνωστο γλυπτό (4). Ο Ήλιος άλλωστε δεν έχει προσωπογραφία.

Τον MUSSIDIUS LONGUS τον είπαν νομισματοκόπο, όμως αυτός ήταν κάτι πολύ παραπάνω. Είχε χρυσά και αργυρά νομίσματα στο όνομά του και όλα με Καβείρια Θεματολογία. Σε αυτά ανήκουν και τα νομίσματα που έχουμε υπό ανάλυση. Έβαζε την υπογραφή του σε νομίσματα του Ιουλίου Καίσαρα, του Οκταβιανού, του Λέπιδου και του Μάρκου Αντωνίου, στα οποία η θεματολογία ήταν πάλι Καβείρια. Ήταν κάτι σαν πνευματικός στους παραπάνω, οι οποίοι ήταν όλοι μυημένοι στην Καβείρια λατρεία.

ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Asterios Tsintsifos .

ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΟΣ (4)

Η παράσταση στο πίσω μέρος των νομισμάτων με την CONCORDIA και τον Αλέξανδρο Ήλιο, είναι ίδια (1). Εκεί η κυκλική δεξαμενή καθαρμού, από τον MUSSIDIUS LONGUS ονομάστηκε CLOACINA, που μεταφράζεται «να καθαρίσει». Μη μπορώντας το μυαλό των «ειδικών» να πάει κάπου, εφεύραν την Ετρουσκική θεότητα!! και μετά την Αφροδίτη!!

Οι δυο ταυτισμένες θέαινες CONCORDIA και ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ, στέκονται στον περίγυρο της δεξαμενής. Πρόκειται για τα δυο αγάλματα που περιγράφουν οι «ειδικοί». Η πρώτη κρατά δυο στάχυα και ένα ρόδι, όπως στα νομίσματα 2 και 3, ενώ η δεύτερη ένα περιστέρι, που στην όλη διαδικασία ήταν το σύμβολο του εξαγνισμού. Το περιστέρι κρατά η ιέρεια και στο νόμισμα 4. Δεξιά, πάλι στον περίγυρο, είναι ο θρόνος της ιέρειας στημένος, όπου από εκεί εκτελεί τα καθήκοντά της. Ακριβώς όπως τη βλέπουμε στο νόμισμα 3. Πίσω αριστερά υπάρχει η πηγή φωτός (φάρος), που είχαν όλα τα Καβείρια ιερά.

Η ιστορία της ανάλυσης αυτών των δυο νομισμάτων δεν σταματά εδώ, ούτε και είναι μια μεμονωμένη ιστορία. Με την μέθοδο προσθήκης νέων στοιχείων από νόμισμα σε νόμισμα και με την αλληλοεπικάλυψη που δημιουργείται, αυτά αποκτούν την ιδιότητα συγκοινωνούντων δοχείων. Έτσι η συνολική ιστορία παύει να είναι αποσπασματική και αποκτά αληθινή υπόσταση.