ΔΑΦΝΙΝΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΔΕΝΔΡΟ
Έκανα τη σύνθεση της εικόνας, κάθομαι μια ώρα τη βλέπω και με πιάνει απελπισία. Ρε με ποιους μπλέξαμε; Τι να πιάσω και τι ν αφήσω; Χαρά στους γονείς, που έστειλαν τα παιδιά τους και σπούδασαν μπαρουφολογία. Αντί να μας διδάσκουν τον πολιτισμό μας και να εισπράττουν τον θαυμασμό μας, ασελγούν επάνω του με τον χειρότερο τρόπο. Θέλω να δώσω συνέχεια στην ανάρτηση για τον πλαστό τάφο του Φιλίππου και αηδιάζω. Δεν κόβω την εικόνα, αν και θα ασχοληθώ τώρα, μόνο με ένα μέρος της.
Ομολογούν, ότι ο νεαρός έφιππος στην τοιχογραφία (2) στην πρόσοψη του τάφου, φορά δάφνινο στεφάνι και άρα είναι κάποιο σημαντικό πρόσωπο!!! Τότε, στα Ελληνιστικά χρόνια, η τιμή του δάφνινου στεφανιού, σε ποιους ανήκε; Κατά πρώτο, σε νεκρούς ή ζωντανούς; Σε θεούς ή ανθρώπους; Κι αν ήταν άνθρωποι, τι έπρεπε να τους χαρακτηρίζει για να το δικαιούνται; Σηκώθηκε άραγε ο νεαρός και πήγε στο κυνήγι αφού πρώτα έβαλε το στεφάνι; Όχι βέβαια. Το προσέθεσε ο καλλιτέχνης για να υποδείξει κάποιον. Κάποιον που είχε πεθάνει και πέρασε στην αιωνιότητα. Αν αυτός είναι ο Αλέξανδρος, τότε δεν έχει καμιά δουλειά με αυτή τη μορφή στον τάφο του πατέρα του!!! Θα είχε δουλειά εκεί, μόνο αν ο νεκρός ήταν μεταγενέστερος και αυτού του θανάτου του Αλεξάνδρου!!! Είναι όμως ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ. Το μόνο, από αυτό το στιγμιότυπο που σώζει το παραμύθι του τάφου, είναι να μην είναι αυτός ο Αλέξανδρος. Αν είναι, υπάρχει αναχρονισμός πρώτου μεγέθους.
Εκεί μέσα στον ορυμαγδό της μάχης στην Ισσό, ξεπετάγεται και ένα ξερό δένδρο (1) από το πουθενά!!! Το ίδιο ξερό δένδρο, συνοδεύει τον έφιππο νεαρό στο κυνήγι!!! Είναι άραγε ένδειξη ή απόδειξη, ότι ο νεαρός κυνηγός είναι ο Αλέξανδρος; Στην Ισσό είναι βέβαια αυτός. Αν οι αρχαίοι δεν τρελάθηκαν, τότε κάτι θέλουν να πουν με αυτό το δένδρο. Το ξερό δένδρο έχει την δική του ιστορία και αυτό που θα μας απασχολήσει τώρα, είναι μόνο η εικόνα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου