ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
Για κάποιους μήνες μετά το σταμάτημα της ανασκαφής, λεωφορεία ανέβαιναν έως το μνημείο και οι επισκέπτες έστω και από απόσταση θαύμαζαν τον περίβολο. Αυτό κρατούσε κατά κάποιο τρόπο, ζωντανή την ανασκαφή. Διέθεσαν χρήματα λοιπόν και κατάχωσαν τον περίβολο, προσωρινά όπως είπαν. Βέβαια «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» και τα χρόνια περνούν. Τα λεωφορεία σταμάτησαν να πηγαίνουν και η ζωή επανήλθε στους πρότερους κανονικούς ρυθμούς. Για το εκεί χωριό Μεσσολακιά, αλλά και για την Αμφίπολι, αυτό μεταφράζεται με μια κουβέντα σε ασημαντότητα. Εδώ που τα λέμε, μπελάς είναι. Τουρίστες να έρχονται, αυτοκίνητα, συνωστισμός, φωνές, φασαρία. Μπορεί να υπάρξει και αύξηση της εγκληματικότητας. Α πα πα, πιο καλή η μοναξιά. Άλλωστε το φεστιβάλ Αμφίπολης καλά κρατεί. Θεάματα μόνο για το λαό, γιατί ο άρτος μας τελείωσε.
Το «προσωρινό» με υπογραφή του αρχιτέκτονα και την ανοχή της αρχαιολόγου, στη εικόνα μας. Έτσι προφύλαξε κατά δήλωσή του ο αρχιτέκτονας, την στατικότητα του μνημείου. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου