Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΣΤΗ ΑΜΦΙΠΟΛΙ
ΑΜΦΙΠΟΛΙ η πόλη του φωτός, του Απόλλωνα και κατά μια άποψη η πόλη του κύκλου. Η πόλη ενός άλλου κόσμου, αυτών που οι αρχαίοι ονόμαζαν ΟΥΡΑΝΙΔΕΣ. Το υπέρτατο θρησκευτικό κέντρο που κατάφερε να υποτάξει και έτσι να συνυπάρξουν αρμονικά το χθόνιο με το επουράνιο. Η πόλη του μεγίστου κύκλου, που με δέος και μόνο ψιθυριστά αναφέρονταν σε αυτόν. Η πόλη που συμβολικά, αλλά και πραγματικά, από τον πύργο φωτός στο κέντρο του κύκλου εξέπεμπε φως. Φως που αναπαρίστανε τον υπέρτατο Ήλιο θυμίζοντας έτσι την απεραντοσύνη του σύμπαντος και το θαύμα της δημιουργίας. Εκεί, όπου το υπερφυσικό φάνταζε φυσιολογικό, όπου όλα ξεκίνησαν και όταν χρειάστηκε, με ευλάβεια έθαψαν το θαύμα. Η πόλη της μεγάλης ιέρειας, που σε όλη την αυτοκρατορία προσκυνήθηκε και λατρεύτηκε όσο καμιά άλλη. Η πόλη τέλος που στάθηκε πρότυπο και προσανατόλιζε τα βλέμματα και τη σκέψη των ανθρώπων.
Στην Αμφίπολι του σήμερα, όλα τα παραπάνω φοβίζουν. Οι επίσημες αρχές μουδιασμένες, δείχνουν αμηχανία μπροστά στο μέγεθος. Μοιάζουν ανίκανες να το διαχειριστούν. Τρομάζουν και συντρίβονται μπροστά στον κύκλο, που φαίνεται να επιδρά ακόμα στους ανθρώπους. Αισθάνονται δέος, χωρίς να ξέρουν με τι πραγματικά έχουν να κάνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου