ΘΑΝΑΤΟΣ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ
Έσβησε το καντήλι του λέμε για κάποιον που πέθανε. Θα έλεγε κανείς, ότι εν ζωή κάποια φλόγα υπάρχει, η οποία με το θάνατο σβήνει. Προσωπικά δεν γνωρίζω την προέλευση της φλόγας που σβήνει, όμως τα νομίσματα διηγούνται μια εκδοχή. Ο φτερωτός Θάνατος, υπομονετικός, υπάρχει πάντα εκεί και περιμένει (1). Ο κάθε άνθρωπος σε όλο το βίο του, κουβαλάει έναν αναμμένο πυρσό. Όταν έρθει η ώρα του, εμφανίζεται μπροστά στο Θάνατο και υποκλίνεται (2). Ο Θάνατος παίρνει τον πυρσό από τη ράχη του ανθρώπου και ανάποδα τον σβήνει κάτω (3).
Έτσι αντιλαμβάνονταν οι αρχαίοι τον θάνατο των ανθρώπων και βέβαια ο άνθρωπος κάνει τον προδιαγεγραμμένο κύκλο του. Όλα σ αυτή τη ζωή πεθαίνουν και έτσι ήρθε η ώρα και για κάτι άλλο να πεθάνει. Όλο το σκηνικό που στήθηκε με ευθύνη αρχαιολόγων – ιστορικών, χάριν εχθρικής του πολιτισμού μας πολιτικής, ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ. Το ελάχιστο και διαστρεβλωμένο που δεκαετίες τώρα προσφέρετε, ΕΛΗΞΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου