Δευτέρα, στις 21.15 ώρα στην αίθουσα διαλέξεων της ΚΕΔΗΣ (πρώην ΔΕΠΚΑ)

    

Δελτίο τύπου               

Συνεχίζεται για πέμπτη στη σειρά Δευτέρα, στις 21.15 ώρα στην αίθουσα διαλέξεων της ΚΕΔΗΣ (πρώην ΔΕΠΚΑ), η συνάντηση ιστοριοφίλων.

      Το πρόγραμμα αυτής της Δευτέρας 5/10/2015 θα είναι η τοποθέτηση μας πάνω στην παρουσίαση αποτελεσμάτων, όπως αυτά ανακοινώθηκαν στο ΑΠΘ στις 30/09 .

ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΛΛΑΓΗ ΩΡΑΣ     ΝΕΑ ΩΡΑ  21.15

Η αποκάλυψη για τους Χαλκιδαίους του Παγγαίου.

Η αποκάλυψη για τους Χαλκιδαίους του Παγγαίου. Ομιλία του ερευνητή νομισματολόγου Τσίντσιφου Αστερίου στην ΚΕΔΗΣ (πρώην ΔΕΠΚΑ) Σερρών. 21/09/15

https://www.youtube.com/watch?t=1&v=vDjtAh8ro2I

*ΟΙ ΠΑΙΟΝΕΣ* .στις 14-9-15

Ο ΑΙΓΑΓΡΟΣ ΤΩΝ ΠΙΕΡΩΝ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ την Δευτέρας 28/09/2015

Ο ΑΙΓΑΓΡΟΣ ΤΩΝ ΠΙΕΡΩΝ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ

  Συνεχίζεται για τέταρτη στη σειρά Δευτέρα, στις 20.00 ώρα στην αίθουσα διαλέξεων της ΚΕΔΗΣ (πρώην ΔΕΠΚΑ), η συνάντηση ιστοριοφίλων.

      Το πρόγραμμα αυτής της  θα είναι οι Πιέρες του Παγγαίου. Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει ομιλία του ερευνητή νομισματολόγου Αστερίου Τσίντσιφου και θα επακολουθήσει διάλογος ερωταπαντήσεων.

      Το θέμα προέρχεται από τα αποτελέσματα της έρευνας, όπως υπάρχουν στο τρίτομο «ΠΕΡΙΞ ΠΑΓΓΑΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΣ»

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΛΙΟΝΤΑΡΙ & ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ

(του ερευνητή νομισματολόγου Αστερίου Τσίντσιφου)

    

 Με αφορμή μια αναδημοσίευση του φίλου Σαββίδη Δημήτρη, όπου κάπου εμφανίστηκε το όνομα του Αλεξάνδρου μαζί με ένα λιοντάρι (νο 1), θα σχολιάσω για ακόμα μια φορά την ανεπάρκεια αρχαιολόγων που προβαίνουν σε περιγραφές. Η ανεπάρκεια αυτή έχει απόλυτη σχέση με την άγνοιά τους σε νομισματικά θέματα. Πρέπει να πω, ότι πίσω από πάσης φύσης τέτοιου είδους περιγραφές, υπάρχουν αρχαιολόγοι με δήθεν ειδικότητα στην νομισματολογία. Στην χρονολόγηση, όπου ο «ειδικός» θα έπρεπε να επιβεβαιώσει το πτυχίο του, τα έκανε «μούσκεμα». Αν γνώριζε την ύπαρξη του νομίσματος νο 2, δεν θα έκανε την χρονολόγηση 331 – 305 πΧ.

1

2

Θα μεταφέρω την περιγραφή του νομίσματος, όπως κάποιος άλλος αρχαιολόγος έδωσε:     

MACEDON, Koinon of Macedon. Pseudo-autonomous issue. Time of Caracalla, AD 198-217, or Severus Alexander, AD 222-235. AV (11mm, 1.48 g, 12h). In the name of Alexander III of Macedon. Struck AD 215-217 or AD 230/1-235. Apparently unique in gold for this size and type.

     

   Το νόμισμα πολύ σωστά εντάσσεται στη λατρεία του Αλεξάνδρου, που καθιέρωσε ο Καρακάλλας στην Μακεδονία. Δεν μπορεί βέβαια να του δώσει ακριβή χρονολόγηση και το τοποθετεί στα χρόνια του Καρακάλλα (215-217 μΧ.) ή στα χρόνια του Αλέξανδρου Σεβήρου (230-235 μΧ.). Το βάρος του νομίσματος (1,48γρ) μας υποδεικνύει ότι σωστή χρονολόγηση είναι η δεύτερη. Θέλω να μου επιτρέψετε, αυτό να ισχύει σαν συνεχές ερώτημα προς φίλους αρχαιολόγους. Επαναδιατυπώνω. Πως το συγκεκριμένο βάρος, μας παραπέμπει χρονολογικά στον Σεβήρο;

ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

      Σάλος προκλήθηκε από τα μονογράμματα που εμφανίστηκαν στον περίβολο του μνημείου Καστά και όχι μόνο. Μη γνωρίζοντας πραγματικά τη σημασία και την ερμηνεία τους, οι φήμες οργίασαν. Αποδόθηκαν αυθαίρετα στον Αλέξανδρο, επειδή εμπεριέχονταν το γράμμα Άλφα. Μάλιστα για του λόγου το αληθές, επιστρατεύτηκε νόμισμα του Αλεξάνδρου με το ίδιο μονόγραμμα επάνω (νο 3).  Όμως σε ένα νόμισμα όπου αναγράφεται ολογράφως το όνομα του Αλεξάνδρου, το μονόγραμμα του ιδίου είναι περιττό. Το μονόγραμμα ανήκει σε άλλον και επειδή αυτό είναι από τα συνηθέστερα και πιο διαχρονικά, δεν είναι απαραίτητο να αναφέρονται στο ίδιο πρόσωπο.  

3

4

     

   Το μονόγραμμα του Αλεξάνδρου, είναι όπως το βλέπουμε σε χρυσό στατήρα του Φιλίππου (νο 4). Εκεί έχει τη σημασία του, που είναι ότι ο Αλέξανδρος έκοψε αυτόν το στατήρα στο όνομα του πατέρα του. Η κοπή βέβαια ήταν μεταθανάτια του Φιλίππου. Στο μονόγραμμα μπορούμε να διαβάσουμε το πλήρες όνομα του Αλεξάνδρου, όπως φαίνεται στο νόμισμα νο 3 (Α Λ Ε Ξ Α Ν Δ Ρ Ο Υ). 

Η αλήθεια για την ανασκαφή της Αμφίπολης.

 Ομιλία του ερευνητή νομισματολόγου Τσίντσιφου Αστερίου

 στην ΚΕΔΗΣ (πρώην ΔΕΠΚΑ) Σερρών. 07/09/15

ΑΡΠΑΓΗ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ

(του ερευνητή νομισματολόγου Αστερίου Τσίντσιφου)

Η ΑΡΠΑΓΗ ΣΕ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΙΣ ΑΙΓΕΣ

      Οι Μακεδόνες ήξεραν πώς να αποδώσουν την αρπαγή της Περσεφόνης. Απόδειξη είναι η τοιχογραφία σε Μακεδονικό τάφο στις Αιγές (βλέπε εικόνα). Ο Πλούτωνας με το σκήπτρο του και το τέθριππο αρπάζει με τη βία την Περσεφόνη. Αυτή ημίγυμνη, εκτινάσσετε με τα χέρια απλωμένα προς τα πίσω, στην απεγνωσμένη προσπάθειά της να διαφύγει. Η γλώσσα του σώματος είναι αναμφισβήτητη. Αιώνες αργότερα, το θέμα της «αρπαγής», εμφανίστηκε σε νομίσματα πολλών πόλεων (βλέπε παρακάτω), του Ρωμαιοκρατούμενου τότε κόσμου. Η «συνταγή» απεικόνισης της αρπαγής δεν χάθηκε και ενώ αυτή δεν αναγράφεται πουθενά, όλοι ξέρουν στη θέαση ότι πρόκειται για αυτή.    

ΚΥΖΙΚΟΣ: Στην Κύζικο της Μυσίας στον Ελλήσποντο, έχουμε ίσως την πιο καλλιτεχνική απεικόνιση της αρπαγής. Εκεί ο καλλιτέχνης αφαιρεί το σκήπτρο από τον Πλούτωνα, όμως του δίνει βασιλικό μανδύα. Ο μανδύας στα νομίσματα, ήταν γνώρισμα βασιλιάδων και μόνο. Ο τοπικός άρχοντας Γάιος Φλάβιος Τρόφιμος, που έδωσε την εντολή κοπής αυτού του νομίσματος, προσέθεσε και τον έρωτα να ίπταται πάνω από το τέθριππο.  

                                   

ΣΤΟΒΟΙ στην Παιονία (Καρακάλλας 198 – 217 μΧ.)

ΣΑΡΔΕΙΣ στη Λυδία (Αδριανός 117 – 138 μΧ.)

ΙΕΡΑΠΟΛΙΣ στη Φρυγία (αυτόνομο 1^ου – 2^ου αιώνα μΧ.)

ΚΑΣΑΙ στην Κιλικία (Φίλιππος Β΄244 – 249 μΧ.)

ΜΑΓΥΔΟΣ στην Παμφυλία (Ιουλία Σοαίμια 218 – 222 μΧ.)

ΚΟΙΝΟ ΙΟΝΩΝ (Αντωνίνος ο ευσεβής 138 – 161 μΧ.)

      Την ίδια εικόνα έχουμε στην ΕΝΝΑ της Σικελίας, στις Τράλλεις και τη Σεβάστεια της Φρυγίας, στη Μοστένη, στον Γόρδειο και την Μαιονία της Λυδίας, στη Νύσσα της Συρίας, στην Καράλλια, στην Σύεδρα και στον Κολύβρασσο της Κιλικίας, στην Πτολεμαΐδα της Φοινίκης, στην Σαμάρια της Ιουδαίας και στο Πανεμότειχος της Πισιδίας
.   

ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ ΜΝΗΜΕΙΟΥ «ΚΑΣΤΑ»

      Πάλι πολλούς αιώνες μετά, σε περίοδο κρίσης και άρα σε περίοδο εκπτώσεων, αναγνωρίστηκε αρπαγή Περσεφόνης βάση των νέων δεδομένων. Τα τέσσερα άλογα έγιναν δυο και το σκήπτρο αφαιρέθηκε. Η βασιλεία άλλωστε καταργήθηκε εδώ και σαράντα χρόνια. Η Περσεφόνη κρατιέται από το άρμα για να μη πέσει, σαν να συμβιβάστηκε στη μοίρα της και έτσι κατάφερε να έχει τη φορεσιά της ακέραιη.

      Θα μπορούσε να είναι το ψηφιδωτό αρπαγή της Περσεφόνης, μόνο αν ήταν σύγχρονης κατασκευής και φτιαγμένο από άσχετο καλλιτέχνη. Όμως δυστυχώς για πολλούς, η κατασκευή είναι αρχαία και ο καλλιτέχνης μόνο την αρπαγή της Περσεφόνης δεν ήθελε να απεικονίσει.     

Στις 21/09/2015) *Οι Χαλκιδαίοι του Παγγαίου*

   

Δελτίο τύπου

 Συνεχίζεται για τρίτη στη σειρά Δευτέρα, στις 20.00 μ.μ στην αίθουσα διαλέξεων της ΚΕΔΗΣ (πρώην ΔΕΠΚΑ), η συνάντηση ιστοριοφίλων.

      Το πρόγραμμα αυτής της Δευτέρας (21/09/2015) θα είναι

*Οι Χαλκιδαίοι του Παγγαίου*. Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει ομιλία του ερευνητή νομισματολόγου Αστερίου Τσίντσιφου και θα επακολουθήσει διάλογος ερωταπαντήσεων.

      Το θέμα προέρχεται από τα αποτελέσματα της έρευνας, όπως υπάρχουν στο τρίτομο «ΠΕΡΙΞ ΠΑΓΓΑΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΣ»

ΣΥΜΒΟΛΟ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗΣ

Υπήρχε ένα σύμβολο που στα τέλη του 6^ου και στις αρχές του 5^ου αιώνα πΧ., χρησιμοποιήθηκε σε αρκετές περιπτώσεις. ‘Όταν δηλαδή προέκυπτε συγχώνευση δυο λαοτήτων, τότε εμφανιζόταν στα νομίσματα αυτό το σύμβολο (βλέπε νομίσματα).

1a

2a

Έμοιαζε με τον πλανήτη Κρόνο και η λογική του ήταν απλή. Αν πάρουμε δυο μπίλιες, μια γυάλινη ας πούμε και μια από πλαστελίνη, συμπιέσουμε τη γυάλινη μέσα στην άλλη, τότε δημιουργείται αυτό που βλέπουμε. Πρακτικά αυτό σήμαινε συγχώνευση.  

      Θα μπορούσε να είναι ένας κένταυρος χωρίς χέρια (νο 3), όμως ήταν κάτι άλλο που φτιάχτηκε μοναδικά για να συμβολίσει κάτι. Φτιάχτηκε για να συμβολίζει την αρχαιότερη νομισματική ένωση, δυο πολιτισμών που στην ιστορία του Παγγαίου άφησαν ιστορία. Επρόκειτο για τους Πιέρες που το όνομά τους αναφέρεται μέχρι σήμερα και τους Θασίτες που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις.

1

2

3

      Προφανώς εντυπωσιασμένοι οι Πιέρες από την νομισματική πολιτική των Θασιτών και οπωσδήποτε στα πλαίσια μιας γενικότερης πολιτικής σχέσεων των δυο πολιτισμών, όπως κατόπιν της έρευνας αυτή παρουσιάζεται, προσάρμοσαν το 510 πΧ. περίπου, την νομισματοκοπία τους σ’ αυτή των Θασιτών. Η προσαρμογή δεν αφορούσε τη θεματολογία των νομισμάτων τους, αλλά το νομισματικό πρότυπο (βάρη) των Θασιτών σε όλες τις υποδιαιρέσεις του. 

     Ο αιγοσάτυρος (νο 3) πολύ ξεκάθαρα δείχνει και παραστατικά, την νομισματική ένωση μεταξύ Θασιτών και Πιέρων. Στο σώμα του αίγαγρου από Πιέριο νόμισμα (νο 1) τοποθετήθηκε κεφαλή σατύρου από Θασίτικο νόμισμα (νο 2). Έτσι προέκυψε ο αιγοσάτυρος. Αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι το βάρος που επέλεξαν οι Θασίτες γι αυτό το νόμισμα. Επέλεξαν το βάρος του Κλαζομένιου (Ρόδιου) στατήρα (15,60γρ)  από το οποίο γεννήθηκε το δικό τους νομισματικό πρότυπο. Το γεγονός ότι το βάρος του νομίσματος με τον αιγοσάτυρο, δεν χρησιμοποιούνταν σε καμιά φάση νομισματοκοπίας Θασιτών και Πιέρων, μας δίνει το πρώτο μετάλλιο της νομισματικής ιστορίας.

                                                                        4

                                                                          5

                                                                          6

      

Η μπίλιες πάνω στο πεδίο πάμπολλων νομισμάτων, υπήρξε ένα μυστήριο που δεν ερμηνεύτηκε ποτέ. Η έρευνα του «ΠΕΡΙΞ ΠΑΓΓΑΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΣ», έδωσε τις απαραίτητες εξηγήσεις γι αυτό το φαινόμενο. Στο Πιέριο νόμισμα νο 1 και στο Θασίτικο νο 2, υπάρχουν από δυο μπίλιες στο πεδίο. Η από μια μπίλια στα δυο νομίσματα συμβόλιζε τους Πιέρες και Θασίτες αντίστοιχα, ενώ η άλλη συμβόλιζε το τοπικό φύλο στην επικράτεια του οποίου δραστηριοποιούνταν μεταλλευτικά αυτοί.

      Στην περίπτωση της νομισματικής ένωσης Πιέρων του Παγγαίου και Θασιτών (510 πΧ.), προέκυψε άλλη μια μπίλια (νο 4). Μια για Πιέρες, μια για Θασίτες και μια για τους ντόπιους (Ορρέσκειοι). Όταν το 480 περίπου πΧ., οι Ορρέσκειοι συγχωνεύτηκαν στους Πιέρες, τότε εμφανίστηκε το σύμβολο με τις δυο μπίλιες να γίνονται μια (νο 5). Έκτοτε μετά από αυτό το γεγονός, πάλι όλα τα Πιέρια νομίσματα εμφανίζονται με δυο μπίλιες (νο 6).     

ΣΥΜΒΟΛΑ ΠΟΡΤΑΣ (ΕΦΗΛΙΔΕΣ)

…………Μετά την αφαίρεση χωμάτων αποκαλύφθηκαν τρία τμήματα από μαρμάρινη θύρα στον τρίτο θάλαμο (Καστάς). Είναι από μάρμαρο Θάσου όπως και τα υπόλοιπα ευρήματα στον τάφο και σύμφωνα με τους αρχαιολόγους δείχνει ότι σίγουρα μιλάμε πλέον για τάφο. Η πόρτα έχει δύο θυρόφυλλα, πλάτους 1,5 μέτρου και πάχους 14 εκατοστών κι έχει εφηλίδες (δηλαδή κατασκευές που μιμούνται την κεφαλή καρφιών)…………

      Το απόσπασμα παραπάνω, προέρχεται από τις επίσημες ανακοινώσεις της ανασκαφής. Σύμβολα λέει, που μιμούνται κεφαλή καρφιών !!! 

Τελικά την ανεπάρκειά σας στις γνώσεις, ούτε η φαντασία μπορεί να υποκαταστήσει. Σύμφωνα με εσάς λοιπόν, το σύμβολο στα παρακάτω νομίσματα, μιμείται κεφαλή καρφιών. Κατ επέκταση, οι αρχαίοι γέμιζαν αφηρημένα το χώρο. Δεν ήταν κάτι δηλαδή που είχε νόημα. Αυτό νομίζεται. Αλήθεια είναι ότι αυτό το σύμβολο, είναι πολύ ψιλά γράμματα για εσάς. Προέχει να αναγνωρίσετε το άρμα του Φιλίππου, τις μαινάδες και την κατσίκα στο μνημείο και μετά να ασχοληθείτε με κάτι που ούτε φαντάζεστε.    

12

3

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ(1)(2)(3)..........

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ(1)

 Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε ένας πρωθυπουργός που τα έκανε «θάλασσα». Ήταν ξενοκίνητος, ενάντια στα συμφέροντα της χώρας του και ως εκ τούτου έπρεπε να εξαθλιώνει τους πολίτες της χώρας του όλο και περισσότερο. Οι σύμβουλοί του αποφάνθηκαν, πως για την αποφυγή ακραίων καταστάσεων, χρειαζόταν ένας καλός αντιπερισπασμός. Αυτός έπρεπε να προέρχεται από τον πολιτισμό της χώρας. Εκεί οι πολίτες συγκέντρωναν τις περισσότερες από τις ευαισθησίες τους και έτσι αυτός θα ήταν αποτελεσματικότερος. Έβγαλαν λοιπόν μια γνωστή από το παρελθόν αρχαιολογική υπόθεση, την ξεσκόνισαν και γυάλισαν ώστε να φαίνεται καινούργια και προχώρησαν στο σχέδιο. Πρόθεσή τους ήταν να αποπροσανατολίσουν για όσο χρειαστεί την κοινή γνώμη, με ένα σήριαλ κατά κανόνα ψεύτικων αποκαλύψεων. Προετοιμάστηκαν γι αυτές γιατί από το εγχείρημα δεν περίμεναν απολύτως τίποτα. Οι αναφορές μιλούσαν για έναν από το παρελθόν συλημένο τυπικό Μακεδονικό τάφο και έτσι μόνο ντουβάρια ήταν αναμενόμενο να βρεθούν. Αυτό ήταν βασικό, γιατί από την άλλη δεν έπρεπε να εξαρθεί το πατριωτικό φρόνημα του λαού. 

Αν αυτό συνέβαινε, τότε ο αντιπερισπασμός θα εξελισσόταν σε μπούμερανγκ.

      Καλλιεργήθηκαν λοιπόν προσδοκίες με βάση τον περίβολο και προχώρησαν παρακάτω. Το πρώτο μέρος του σχεδίου δούλεψε άψογα. Το θέμα άστραψε, επισκιάζοντας όλα τα άλλα θέματα και τα βλέμματα, όχι μόνο τα τοπικά, αλλά και όλου του πλανήτη στράφηκαν εκεί. Οι κρυφοί πανηγυρισμοί στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, πάγωσαν τη στιγμή που αποκαλύφθηκαν οι σφίγγες. Αυτές δεν ταίριαζαν σε έναν τυπικό Μακεδονικό τάφο και αν αυτό επαναλαμβάνονταν παραμέσα, τότε το ψέμα θα γίνονταν αλήθεια. Έσπευσε λοιπόν ο πρωθυπουργός εκεί, ανέβηκε τη σκάλα και απέναντι από τις σφίγγες, προσπάθησε να φανταστεί την συνέχεια. Αναλογίζονταν τις πιθανότητες που μετρούσαν για να ξανασυμβεί το ίδιο και τότε αποφάσισε ότι δεν έπρεπε τίποτα να αφήσει στην τύχη. Οι εντολές του ήταν σαφείς. «Απομακρύνεται μυστικά όλα τα μελλοντικά ευρήματα», διέταξε.  Την ίδια μέρα (8/8/2014) τοποθέτησε κυβερνητικό εκπρόσωπο τύπου, όπως εύσχημα ονομάστηκε. Η πραγματική του όμως ιδιότητα, ήταν η απόκρυψη, η παραπληροφόρηση και το ψέμα. Ο πόλεμος με το διαφαινόμενο μνημείο, μόλις είχε αρχίσει. Τεράστια επιστήλια, επιγραφές, κεραμικά, νομίσματα και ένα δίμετρο άγαλμα, κουβαλήθηκαν με γκανγκστερικό τρόπο και εξαφανίστηκαν. Την εποπτεία είχε η εκπρόσωπος τύπου, με την ανέχεια φυσικά και γι αυτό επίορκης, επιστημονικής ομάδας. Υπάρχει όμως μια παροιμία για εσάς όλους και για σένα πρωθυπουργέ, που λέει ότι: μυστικό που το ξέρουν δυο, δεν είναι μυστικό.

      Μοιραία έφτασε η δεύτερη αναφορά: Δυο τεράστια γυναικεία αγάλματα στο δεύτερο θάλαμο που είναι αδύνατον να κουβαληθούν.  Και ακόμα στον τρίτο θάλαμο ένα ψηφιδωτό που κι αυτό δεν κουνιέται. Ασθενή σεισμική δόνηση κατεγράφη εκείνη τη στιγμή, με επίκεντρο κάπου στην Αττική. «Σταματήστε το επιτέλους» φέρετε να είπε και του απάντησαν: «’Όσο εμφανίζονται πόρτες πρέπει να τις ανοίγουμε, γιατί θα εκτεθούμε», «Δεν μ ενδιαφέρει, κρύψτε κι αυτές», φέρετε να ανταπάντησε. «Μα πώς» ψέλλισαν. «Δεν μ ενδιαφέρει μ@.@.ες, σας πληρώνω για λύσεις, πνίξτε αυτό που ξεπροβάλει. Περιμένω προτάσεις».

      Έτσι αγαπητά μου παιδιά, η μοίρα που πάντα ακολουθεί ανεξάρτητη πορεία, έπαιξε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι στον κακό πρωθυπουργό. Μη νομίζετε όμως ότι το έβαλε κάτω. Σαν βγαλμένος από τα βάθη της κόλασης, πέρασε σε νέο σχεδιασμό.

                                                                                                                   ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 

      Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ(2)

      Μια φορά και έναν καιρό, στο Δίον της Μακεδονίας έγινε θυσία. Οι μέγιστοι των Μακεδόνων, πατέρας και γιός, Φίλιππος και Αλέξανδρος, από κοινού έκαναν τη θυσία. Ένας μεγαλοπρεπής ταύρος, ιερό ζώο του Δία, θυσιάστηκε προς τιμήν του. Το πιο ζώο θα θυσιαζόταν τότε, ανάλογα για ποιον θεό επρόκειτο, ήταν προκαθορισμένο. Ουσιαστικά η παντοκρατορία των Μακεδόνων και ο εκπολιτισμός όλης της ανατολής που ακολούθησαν, σηματοδοτήθηκαν από αυτό το γεγονός. Εκεί βρισκόταν και η Ολυμπιάδα, περήφανη για τον άνδρα της Φίλιππο και το γιό της Αλέξανδρο. Το ημερολόγιο έγραφε 338 πΧ..

      Η Ολυμπιάδα φιλόδοξη γυναίκα, γεμάτη ενέργεια, αγαπούσε παθολογικά τον γιό της Αλέξανδρο. Ήταν ιέρεια των καβειρίων μυστηρίων στη Σαμοθράκη, όπου και γνώρισε τον Φίλιππο. Αναφέρεται σαν η μοναδική βασίλισσα των Μακεδόνων και αγαπημένη της περιοχή ήταν η Αμφίπολη. Εκεί ήταν το κέντρο της Διονυσιακής λατρείας, όπως και το κέντρο της οικονομικής ισχύος των Μακεδόνων. Ο θάνατος του Φιλίππου τη βρήκε εκεί να σχεδιάζει το μέλλον. Πριν από οτιδήποτε άλλο όμως, έπρεπε να φροντίσει για την ταφή του συζύγου της. Κάλεσε λοιπόν τον Αριστόδημο, αρχιτέκτονα και μαθητή του Δεινοκράτη, για να παραγγείλει τον τάφο του. «Πρέπει να είναι τάφος προσκύνημα» είπε «ο λαός τον αγαπούσε και εγώ είμαι υποχρεωμένη να το κάνω» συνέχισε. «Θέλω ακόμα, ο χώρος που θα χαρακτηρισθεί ιερός να είναι ευρύτερος και κλειστός, με περίβολο που θα αντέχει στους αιώνες». «Επιθυμία μου είναι, ο χώρος αυτός να είναι μελλοντικά το βασιλικό νεκροταφείο». «Θέλω ακόμα, ο χώρος να παραπέμπει στον Διόνυσο, ώστε να έχει την προστασία του».

     Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι όλα σχεδιάστηκαν όπως επιθυμούσε η Ολυμπιάδα. Αλήθεια είναι ότι η σχέση της με τον Φίλιππο δεν ήταν καλή. Αυτό όμως στον λαό δεν έπρεπε σε καμιά περίπτωση να το δείξει. Στον προτελευταίο θάλαμο προσκυνήματος, το ψηφιδωτό που παρήγγειλε, εμπεριείχε όλα τα στοιχεία μιας αφοσιωμένης συζύγου. Μιας συζύγου να θρηνεί με μαλλιά λυτά, πάνω στο άρμα του Φιλίππου που τον έκανε Ολυμπιονίκη και με τον ίδιο επάνω. Αυτός να οδηγεί το άρμα, κρατώντας τρυφερά από τη μέση την Ολυμπιάδα, που τον συνοδεύει  προς τον κάτω κόσμο, όπως υποδεικνύει ο ψυχοπομπός Ερμής στο ίδιο ψηφιδωτό. Αυτή την εικόνα έπρεπε να αντικρίζει ο κάθε προσκυνητής εκεί. Κάτι άλλο που έπρεπε να προβληθεί μέσα στο προσκύνημα, ήταν η στενή σχέση του Φιλίππου με τον γιό του Αλέξανδρο. Η ζωγραφιά με την από κοινού θυσία, πατέρα και γιού, όπως είχε συμβεί στο Δίο, φανέρωνε αυτή τη στενή και καλή σχέση. Το μόνο που άλλαξε ήταν το θυσιαζόμενο ζώο. Το ιερό ζώο του Διονύσου ήταν η κατσίκα και αυτή ήταν υποχρεωτικό να θυσιαστεί. Στην ζωγραφιά υπήρχαν πίσω από τις φιγούρες και δυο νίκες που μόνο βασιλιάδες συνόδευαν. Στο χώρο δέσποζε ένα μεγαλόπρεπο άγαλμα νίκης, αφιέρωμα του Αλεξάνδρου με επιστύλια επιγραφή, που έλεγε:

‘Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΤΑΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΕΙΘΕ Η ΝΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΝΟΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΜΕ ΣΤΕΦΑΝΩΣΕΙ’.

Προφανώς ο Αλέξανδρος προέβει σε αυτήν την ενέργεια, λίγο πριν την εκστρατεία του. Όσον αφορά την φτερωτή νίκη που στεφάνωνε τον νικητή, απεικονίζονταν στα χρυσά νομίσματα του Αλεξάνδρου.

     Ήταν φυσικό ο χώρος εκεί να συγκεντρώνει πλήθος αφιερωμάτων και έπρεπε να έχει την ανάλογη προστασία. Ανθρώπινη προστασία, αλλά και θεϊκή. Την θεϊκή ανέλαβαν οι σφίγγες στην είσοδο που ήταν ακόλουθες του Διονύσου και ο ρόλος τους ήταν αποτρεπτικός.  Η διαδοχή των θαλάμων που προβλέφθηκε να είναι υπόγεια, όπως δεν είχαν παράθυρα, δημιουργούσαν μια κατανυκτική ατμόσφαιρα. Ο μοναδικός φωτισμός προέρχονταν από τους πυρσούς που κρατούσαν δυο, εκατέρωθεν της δεύτερης πύλης, μαινάδες.

                                                                                                                ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

  Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (3)

 Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας πρωθυπουργός που έκανε την μεγάλη γκάφα να ξεκινήσει κάτι που δεν επιθυμούσε. Το τελευταίο που ήθελε, ήταν να αποκαλυφθεί ο τάφος προσκύνημα ενός ή και των δυο μεγίστων Μακεδόνων. Η θέση που περιήλθε τελικά, έγινε πολύ δύσκολη, αφού έλαχε να αντιμετωπίσει κάτι πρωτόγνωρο και άρα διαφορετικό. Άθελά του δημιούργησε έναν συγκριτικό παράγοντα, που πλέον μπορεί να ξεχωρίζει τους Μακεδονικούς τάφους, σε τυπικούς και σε βασιλικούς. Αυτό δεν ήταν στο πρόγραμμα και κατ αυτόν, αν αυτό περνούσε στην κοινωνία, θα ήταν τραγικό. 

   

   Έτσι αγαπητά μου παιδιά, όπως είπαμε στην αρχή του παραμυθιού, ο κακός πρωθυπουργός δεν το έβαλε κάτω. Κάλεσε σε σύσκεψη, με θέμα το «θάψιμο» αυτής της ανασκαφής. «Μπορεί κάποιος να μου πει τι βγάλαμε εκεί επάνω;», είπε απευθυνόμενος στη στρογγυλή τράπεζα. Εκεί υπήρχε και ένας γεροντάκος ο οποίος πήρε το λόγο.  «Πρωθυπουργέ μου, αυτό που βγάλαμε και επειδή σε ξέρω, θα σε στενοχωρήσει πολύ». «Βέβαια το δείχνουν όλα αυτά που κρυφά απομακρύναμε, όμως και από αυτά που έμειναν μπορεί εύκολα να βγει η αλήθεια». «Κάντο λιανά γέρο, για να δούμε πως θα το αντιμετωπίσουμε». «Συνοπτικά λοιπόν έχουμε, δυο φορές την απεικόνιση του Φιλίππου. Μία στο ψηφιδωτό και μία στα επιστύλια». «Τον Αλέξανδρο, πάλι στα επιστύλια, να θυσιάζει με τον πατέρα του κατσίκα προς τιμήν του Διονύσου και την Ολυμπιάδα να συνοδεύει τον Φίλιππο στο άρμα». «Το χειρότερο δε είναι, όπως μας υποδεικνύει ο ψυχοπομπός Ερμής, ότι το άρμα κατευθύνεται στον κάτω κόσμο». «Γιατί χειρότερο;» απορεί ο πρωθυπουργός. «Γιατί αυτό θα πει κύριε, ότι βρήκαμε τον τάφο του Φιλίππου». Παγωμάρα επί μακρόν έπεσε στην αίθουσα. Πρώτος βρήκε τη φωνή του ένας αρχαιολόγος που ήταν παρών. «Μα τότε στη Βεργίνα τι βρήκαμε;» ρώτησε. «Βρήκαμε ότι βρήκαν και οι άλλοι σε δεκάδες παρόμοιους Μακεδονικούς τυπικούς τάφους», απάντησε ο γεράκος.

      Για να μην τα πολυλογούμε παιδιά, αποφάσισαν εκεί μέσα να πνίξουν την αλήθεια, με μια πραγματικά αποτελεσματική μέθοδο. Από στόματα ειδικών, θα ακούγονταν δεκάδες αντικρουόμενες ψεύτικες θεωρίες, που συμπαρασύροντας και την αληθινή θα προκαλούσαν την αποστροφή και αηδία του κόσμου. Κατόπιν θα μετατόπιζαν την κατασκευή σε νεότερα χρόνια επικαλούμενοι την οικουμενικότητα των Ρωμαϊκών χρόνων. Στα πλαίσια αυτά κανένα από τα ευρήματα δεν έπρεπε να ακούει στο όνομά του. Η νεκρική πομπή του Φιλίππου, ονομάστηκε αρπαγή της Περσεφόνης, οι μαινάδες παρουσιάστηκαν σαν Καρυάτιδες, η θυσία των επιστυλίων δεν προσωποποιήθηκε, ενώ το θυσιαζόμενο ζώο βαφτίστηκε ταύρος. Τέλος ποτέ δεν τοποθετήθηκαν για τις σφίγγες και άφησαν να αιωρείται, ότι θα μπορούσαν να είναι και Αιγυπτιακές. Έτσι μαστόρεψαν την κατάσταση και προσωρινά ανακουφισμένοι, οδηγήθηκαν στον λυτρωτή χειμώνα.

                                                                                                                      ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ    

   

*ΟΙ ΠΑΙΟΝΕΣ* .στις 14-9-15

Συνεχίζεται για 2^η Δευτέρα, στις 20.00 μ.μ  στην αίθουσα διαλέξεων της ΚΕΔΗΣ (πρώην ΔΕΠΚΑ),η  συνάντηση ιστοριοφίλων.

Το Θέμα αυτής της Δευτέρας (14/09/2015) θα είναι οι ΠΑΙΟΝΕΣ.

 Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει ομιλία του ερευνητή νομισματολόγου Αστερίου Τσίντσιφου και θα επακολουθήσει  διάλογος ερωταπαντήσεων.

 Το θέμα προέρχεται από τα αποτελέσματα έρευνας, όπως υπάρχουν στο τρίτομο «ΠΕΡΙΞ ΠΑΓΓΑΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΣ».    

ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΟ ΠΑΓΓΑΙΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

(Του ερευνητή – νομισματολόγου Αστέριου Τσίντσιφου)

Το θέμα μας λοιπόν είναι η «Πέριξ του Παγγαίου Ήπειρος», η ονομασία της οποίας αναφέρεται στα εδάφη (περιοχές) γύρω από το Παγγαίο. Εδάφη τα οποία μετά από ιστορική αναζήτηση αποδεικνύονται κάθε άλλο παρά άδεια, κάνοντας την πραγματική ιστορία να μοιάζει με σενάριο φαντασίας. Περιοχές όπου 2000 και πλέον διάσπαρτοι νομισματικοί τύποι, μεταφραζόμενοι σε εκατοντάδες χιλιάδες νομίσματα μας αποκαλύπτουν τα πάντα και μας κάνουν να αναρωτηθούμε, για το αν πρόκειται για τόπο ο οποίος, μόνο με μια απλή ρίψη νομίσματος, εκπλήρωνε ευχές. Κάτι σαν τα σιντριβάνια αργότερα. Θα μπορούσε ίσως με πολύ φαντασία να ήταν εκεί οι πύλες του Άδη ή για λόγους που δεν φανταζόμαστε να ήταν χωματερή ανεπιθύμητων νομισμάτων ή τόπος όπου έβρεχε νομίσματα. Δυστυχώς όμως για τους λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας, τίποτε από τα παραπάνω δεν συνέβαινε.

 Ελάτε μαζί μας, για να ανακαλύψουμε το τι ακριβώς γινόταν εκεί.

      Γίνονται προσπάθειες για ίδρυση νομισματικού μουσείου στο χώρο της Αμφίπολης. Αυτό δεν θα έχει βέβαια τα πρωτότυπα νομίσματα, παρά μόνο φωτογραφίες σε μεγέθυνση. Σκοπός του θα είναι ο τίτλος του ενημερωτικού φυλλαδίου (ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΟ ΠΑΓΓΑΙΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ), που θα τίθεται στη διάθεση των επισκεπτών. Αυτό θα είναι πολυσέλιδο και θα αντικαθιστά τον ξεναγό, όταν αυτός δεν θα είναι διαθέσιμος. Το μουσείο θα περιλαμβάνει 12 θεματολογικές ενότητες, μέσα από τις οποίες θα επιτελεί τον σκοπό του. Αυτές είναι:

1.    Τοπικά φύλα

2.    Πόλεις του Παγγαίου

3.    Διονυσιακή λατρεία

4.    Πιέρες του Παγγαίου

5.    Αποικισμός του Παγγαίου

6.    Θασίτες

7.    Χαλκιδαίοι του Παγγαίου

8.    Αθηναίοι στο Παγγαίο

9.    Ερετριείς Νεοπολίτες

10.  Πανίδα – Χλωρίδα

11.  Προϊόντα γης

12.  Νούβιοι σκλάβοι στο Παγγαίο

ΘΕΜΑ 1                                                      TΟΠΙΚΑ ΦΥΛΑ

ΗΔΩΝΕΣ: Υπήρξαν το πολυπληθέστερο φύλο στην Πέριξ Παγγαίου ήπειρο. Η επικράτειά τους εκτείνονταν δυτικά του Παγγαίου, από τα παράλια των Εννέα Οδών έως την πεδιάδα της Δάτου (Φίλιπποι) στην ενδοχώρα. Όπως φανερώνει ο βοηλάτης στο νο 2 νόμισμα και η

1

2

αγελάδα με το μοσχαράκι στο νο 1, οι Ηδώνες ήταν καθαρά γεωργοκτηνοτροφικό φύλο. Νομισματικά τους χαρακτήριζε η αγελάδα.

ΟΡΡΕΣΚΕΙΟΙ: Εκτείνονταν ανατολικά των Ηδώνων και όπως αποδεικνύει το νο 3 νόμισμα, υπήρξαν με αυτούς συγγενή φύλλα. Αντίθετα με τους Ηδωνούς, οι Ορέσκειοι κατείχαν και ορεινά εδάφη.

                                                                                    3 

1

2

                                                                           

3

                                                                               

 4

Στις δραστηριότητές τους ανήκαν και τα άλογα του Παγγαίου τα οποία εξημέρωναν (νο 4). Νομισματικά τους χαρακτήριζε ο ταύρος (νο 5).
                                                                      
                                                                5

ΙΧΝΑΙΟΙ: Υπήρξαν παρακλάδι των Ηδώνων και υπήρχαν στην νοτιοδυτική Ηδωνίδα. Κατ’ εξοχήν αγρότες οι Ιχναίοι, ήταν στην καλλιέργεια της γης στενά συνδεδεμένοι με τους Χαλκιδαίους αποίκους.

                                                                            6

7

8

                                                   

Στα εδάφη τους για πρώτη φορά στην ιστορία, λειτούργησε η πρώτη κληρουχία, που παρήγαγε προϊόντα σε επαγγελματική βάση (νο 7). Μέρος της ίδιας κληρουχίας, επεκτείνονταν και στα εδάφη της ανατολικής Βισαλτίας (νο 8). Το όνομα αυτής ήταν ΤΡΙΗ και ήταν ο σιτοβολώνας των χιλιάδων μεταλλωρύχων, όλων των περιοχών πέριξ  του Παγγαίου.

ΒΙΣΑΛΤΕΣ: Δυτικά της Ηδωνίδος και της Κερκινίτιδας λίμνης, εκτείνονταν η Βισαλτία. Η επικράτεια χωρίζονταν στην πεδινή εύφορη Βισαλτία και στην ορεινή Βισαλτία, με την περίφημη ξυλεία.

9

10

Τα νομίσματα δείχνουν τους Βισάλτες  να είναι κατ’ εξοχήν αγρότες σε καιρό ειρήνης και περίφημοι πολεμιστές ιππείς σε πόλεμο. Επί βασιλείας του Αλέξανδρου Α’, ενσωματώθηκαν στους Μακεδόνες, όπως πάλι τα νομίσματα (νο 10) φανερώνουν.

ΤΥΝΤΕΝΟΙ: Υπήρξαν παρακλάδι των Ορρεσκείων και μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε Ορρέσκειους του Παγγαίου, αφού περιοχή τους

11

ήταν το νοτιοδυτικό Παγγαίο.
 Η Τύντος υπήρξε καθαρά μεταλλευτική περιοχή. Τα πολυάριθμα μεταλλεία εκεί εκμεταλλεύονταν Χαλκιδαίοι, Ίωνες και άποικοι από την Θάσο.

ΖΕΛΑΙΟΙ: Ήταν η συνέχεια των Ορρέσκειων προς τα ανατολικά. Συγγενές με αυτούς φύλο, λάτρευαν και αυτοί τον κένταυρο (νο 13), που κατοικία του είχε το Σύμβολο όρος. Η υδρία (νο 12) και η οινοχόη (νο 14) που τους χαρακτήριζαν, δείχνουν ότι αυτοί ήταν κύρια αμπελουργοί.

12

13

14

ΛΕΤΑΙΟΙ: Συγγενές με Ορέσκειους και Ζελαίους φύλο, έγινε γνωστό από ενεπίγραφο νόμισμα των Θασιτών (νο 15), που κόπηκε στην επικράτειά τους. Η επικράτειά τους ήταν το ανατολικό Σύμβολο όρος.

15

ΔΕΡΡΟΝΕΣ: Ήταν Παιονικό νομαδικό φύλο (νο 16), που είχε εγκατασταθεί στην περιοχή του ανατολικού Παγγαίου. Ήταν πολεμοχαρές φύλο, όπως φανερώνει η περικεφαλαία (νο 17), αλλά και ο ίδιος ο Άρης (νο 18) στα νομίσματά τους. Αφομοιώθηκαν από τους Πιέρες του Παγγαίου στο πρώτο τέταρτο του 5^ου πΧ. αιώνα.

16

17

18

ΛΑΑΙΟΙ: Ήταν Παιονικό νομαδικό φύλο, όπως φανερώνει το ενεπίγραφο νόμισμα νο 19, που είχε εγκατασταθεί στο νοτιοδυτικό μέρος του Παγγαίου. Η συγγένειά τους με τους Δερρόνες, όπως δείχνουν τα νομίσματα, είναι ολοφάνερη. Αφομοιώθηκαν και αυτοί από τους Πιέρες του Παγγαίου στο πρώτο τέταρτο του 5^ου πΧ. αιώνα. Το δίγραμμά τους (ΛΑ) διατηρήθηκε σε κάποια νομίσματα των Πιέρων (νο 21), όπως και του Αλεξάνδρου Α΄.

                                                                            19

                                                                            20

                                                                                21

 ΘΕΜΑ 2             ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ