Την λέμε σήμερα Κουκουναριά (πεύκη η πίτυς επιστημονικά) και ήταν το ιερό δέντρο στην Μινωική Κρήτη. Ο καρπός του ωρίμαζε κάθε 3 χρόνια και τότε οι Μινωίτες γιόρταζαν. Είχαν συγκομιδή του πολύτιμου καρπού και γιόρταζε ταυτόχρονα και η ΜΗΤΕΡΑ ΓΗ. Στο δαχτυλίδι του ΜΙΝΩΑ, αυτή η γιορτή αναπαρασταίνονταν. Η ΜΗΤΕΡΑ ΓΗ από το ιερό της δεξιά, δείχνει να εποπτεύει την συγκομιδή. Κοντά της ίπταται η ιέρεια ΜΕΛΙΣΣΑ. Έτσι βέβαια και την αναγνωρίζουμε. Οι υπηρέτες της θεάς, άνδρες και γυναίκες, επιδίδονται στη συγκομιδή και είναι φανερό αυτό, από το κουκουνάρι που κρατά ο άνδρας. Μέσα σε αυτό το κουκουνάρι, κρυβόταν όλη η ενέργεια του Ουρανού και Ήλιου κατά τους Μινωίτες και αυτό είχε να κάνει με τη μορφή του δέντρου. Το φύλλωμα κυκλικό επάνω, όπως ο ουρανός και οι τούφες του φυλλώματος ψηλά σε άμεση επαφή με τον Ήλιο.
Στο άλλο δαχτυλίδι και σε άλλη γιορτή, η θεά κάθεται κάτω από την Κουκουναριά και η ιέρεια Μέλισσα ίπταται πίσω της. Δεν πρόκειται βέβαια για ελιά, είναι φανερό. Όχι τόσο φανερό για τους οπαδούς της θεωρίας, ότι η ελιά ήταν το ιερό δέντρο στην Κρήτη. Πρόκειται γι αυτούς, που παντού θέλουν και βλέπουν Αθήνα. Τα άλλα των δαχτυλιδιών, δεν μας ενδιαφέρουν επί του παρόντος.
Η ανάρτηση αυτή, που θεωρώ ότι ανήκει στις καλύτερες έως τώρα, καταδεικνύει και αυτή, το χαμηλής ποιότητας επιστημονικό προσωπικό που υπάρχει. Φανερώνει την αδυναμία σ αυτό, να διαβάσει τις παραστάσεις των αρχαίων και έτσι να συνθέσει πραγματική ιστορία. Έχοντας στα χέρια τους αναρίθμητα πραγματάκια, που θα έπρεπε να μάθουν να μελετούν, στολίζουν τα υπόγεια των μουσείων μας. Και αυτά που μας παρουσιάζουν γιατί κάτι πρέπει να δείξουν, εκθέτουν την «γύμνια» τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου