Άμα ίσχυε, η κοινωνία μας θα ήταν διαφορετική. ΙΔΑΝΙΚΗ και ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ. Οι άνθρωποι θα ήταν καλύτεροι, αφού θα εύρισκαν και θα αναγνώριζαν τις παθογένειες του χαρακτήρα τους, βελτιώνοντάς τες προς την κατεύθυνση του «μέτρον άριστον». Είναι το σκέλος αυτό, που ο άνθρωπος μπορεί να επέμβει, άσχετα αν ελάχιστοι το επιχειρούν. Το σοβαρότερο όμως, που τίποτα σχεδόν δεν μπορεί να κάνει κάποιος, είναι οι δυνατότητες του νου. Απαιτούνται άπειρες συγκρίσεις και υπολογισμοί, ώστε αυτός να μπορέσει να γνωρίσει τις πραγματικές του δυνατότητες. Να ανακαλύψει το δικό του «τέρμα», που όμως για άλλους συνεχίζεται! Και ευτυχώς συνεχίζεται, γιατί εκεί πρέπει να εναποθέτει τις ελπίδες της μια κοινωνία.
Σχεδόν απόλυτα επικρατεί όμως το εικονικό γνώθι σ αυτόν, αυτό της πλάνης! Το «τέρμα» του καθενός στην πλάνη, είναι το υπέρτατο όριο που μπορεί να φτάσει και ο θεός ο ίδιος! Και είναι αυτή η στιγμή, που αρχίζουν τα προβλήματα! Ο σε κάθε περίπτωση ανεπαρκής νους, μεταλλάσσεται έτσι σε ένα πανίσχυρο ΔΟΓΜΑ, που δεν αλλάζει βέβαια και δεν δέχεται τίποτα παραπάνω αν αυτό δεν είναι στη γνώση του! Αυτό θα διορθωνόταν, αν μπορούσε να αλλάξει κάποιος το νου με έναν άλλο φωτεινότερο, έστω και για λίγα μόνο δευτερόλεπτα. Τότε μετά την έκπληξη, το δόγμα θα πέθαινε και το πραγματικό γνώθι σ αυτόν θα έπαιρνε τη θέση του. Θα ήταν εύκολος ο δρόμος αυτός, πλην όμως αδύνατος. Το «ΕΝ ΟΙΔΑ, ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ» θα ήταν μια καλή αρχή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου