Ο ΤΑΦΟΣ ΜΕ ΤΑ ΑΝΘΕΜΙΑ

Αναρωτιέμαι καμιά φορά τι είναι καλύτερο για τους αρχαιολόγους. Να μιλάνε ή να το κρατάνε κλειστό. Στον τάφο της Βεργίνας μίλησαν και την αηδία σύντομα θα τη μοιραστούμε όλοι. Στη Νάουσα ο τάφος ήταν συλημένος και έτσι ο θεός μας φύλαξε. Τον είπαν ο τάφος με τα ανθέμια και ξεμπέρδεψαν. Σίγουρα πιο καλά έτσι. Πήρε αυτό το όνομα βέβαια, γιατί είναι μοναδικός στο είδος.

Κλειδί για την περαιτέρω έρευνα είναι τα ανθέμια της οροφής, που αν τύχει και συμβόλιζαν κάποιο πρόσωπο, αυτό θα ήταν ο νεκρός! Τα ανθέμια και ιδιαίτερα του εσωτερικού, αποκαλύπτουν την ακριβή ιδιότητα του νεκρού. Μπορούν όμως να αποκαλύψουν και το όνομά του; Άμεσα όχι. Έμμεσα όμως; Μήπως το ίδιο ιδιαίτερο ανθέμιο κάπου αλλού συνοδεύει καμιά επιγραφή; Μήπως σε κανένα νόμισμα συνοδεύεται και από όνομα; Σίγουρα στους αιώνες που ακολούθησαν, αυτό το συγκεκριμένο ανθέμιο, υπήρξε σύμβολο μιας ισχυρής αδελφότητας!

Εν πάση περιπτώσει, ο τάφος είναι επισκέψιμος και το ενδιαφέρων σε τέτοιες ανώνυμες καταστάσεις, πολύ μικρό. Κατά εκείνον τον ανεκδιήγητο Ξυδάκη που δεν ψάχνει για διάσημους νεκρούς, απλά δεν επιθυμεί την ανάδειξη κανενός Ελληνικού τόπου! Εδώ Ξυδάκη που μπέρδεψες τις χώρες, μόνο διάσημους νεκρούς έχουμε.