Κυκλοφορεί μια θεωρία που την άκουσα πρώτη φορά σε εκπομπή του Πρετεντέρη από καθηγητή της αρχαιολογίας. Ήταν λίγους μήνες μετά την αποκάλυψη του μνημείου και κοντολογίς έλεγε ότι η Αμφίπολη ήταν εκτός Μακεδονικών εδαφών και ως εκ τούτου, Μακεδόνες βασιλείς δεν καταδέχονταν να ταφούν εκεί. Προφανώς γι αυτόν, Μακεδονία είναι μόνο η δυτική, γιατί και η Χαλκιδική ανήκε στην κοινοπολιτεία των Χαλκιδαίων. Πριν λίγες μέρες την άκουσα ξανά την θεωρία, από στόμα υποστηρικτή των αρχαιολόγων. Τελικά και η πιο ανόητη θεωρία, τρυπώνει σε ανθρώπους που την αναμεταδίδουν.
Υπάρχουν ερωτήματα, που ποτέ δεν απασχόλησαν τους αρχαιολόγους. Κάποια από αυτά τακτοποιούν το ζήτημα της επικράτειας των Μακεδόνων από πολύ νωρίς. Ποια ήταν ακριβώς η σχέση με τους Βισάλτες και πως εξελίχθηκε; Που έκοβε τα νομίσματά του ο Αλέξανδρος Α΄; Που τέλειωνε ο ζωτικός χώρος των Μακεδόνων στα ανατολικά την ίδια εποχή; Η ομίχλη που επικρατεί από τα αναπάντητα ερωτήματα, επιτρέπει τις ανοησίες να ακούγονται.
Εδαφικά, οι Εννέα Οδοί και μετέπειτα Αμφίπολη, στην δυτική πλευρά του Στρυμόνα ανήκαν στους Μακεδόνες του Αλεξάνδρου Α΄. Αυτή ήταν η Αμφίπολη σε Βισαλτικό έδαφος. Αυτό το επέτρεψε η συγχώνευση των Βισαλτών στους Μακεδόνες. Άλλωστε το όνομα που έδωσαν αργότερα οι Αθηναίοι, οφείλονταν στην εκατέρωθεν του Στρυμόνα πόλη. Τόπος κοπής των νομισμάτων του Αλεξάνδρου ήταν εκεί, αλλά και στην Όλυνθο του Παγγαίου (λόφος 133 Μεσολακκιά), όπως και στην Φάγρη (Ορφάνι). Ο ζωτικός χώρος δε των Μακεδόνων προς τα ανατολικά έφτανε έως την Πέργαμο (Μουσθένη).
Ο Πελοποννησιακός πόλεμος που ήρθε σαν παρένθεση στην ροή της ιστορίας, δημιούργησε την κοινοπολιτεία των Χαλκιδαίων, που περιόρισε τους ηττημένους Μακεδόνες και υποδούλωσε θα λέγαμε όλα τα παραπάνω. Έτσι ο ερχομός αργότερα του Φιλίππου Β΄, δεν είχε να κάνει με επέκταση, αλλά με απελευθέρωση εδαφών. Στην απελευθέρωση αυτή χρεώνεται η καταστροφή της Ολύνθου και η αγάπη των Αμφιπολιτών, όπως και της ευρύτερης περιοχής, στο πρόσωπο του Φιλίππου.
